Czym jest prawo Webera-Fechnera?

W chaosie otaczających nas odgłosów – szumu wiatru, gwaru ulicy czy trzasków – nasz mózg ma niezwykłą zdolność wyłapywania porządku. To właśnie ten porządek sprawia, że niektóre dźwięki odbieramy jako "muzyczne", czyste i przyjemne, a inne jako bezkształtny hałas. Kluczem do tej harmonii jest powtarzalność, czyli cecha definiująca dźwięk okresowy.

Kiedy słyszymy hałas dobiegający od sąsiada, instynktownie myślimy, że "ściany są cienkie". Ale dźwięk ma niezwykłą zdolność do podróżowania nie tylko przez powietrze. Potrafi on zamienić beton, stal, a nawet drewno w autostradę, którą dociera do najdalszych zakątków budynku, często omijając nasze próby wyciszenia. Ten podstępny podróżnik to dźwięk materiałowy.

Większość dźwięków, które nas otaczają, ma charakter ciągły lub trwający przez pewien czas – szum ulicy, melodia w radiu, warkot silnika. Ale istnieją w naszym otoczeniu zjawiska akustyczne, które pojawiają się nagle i znikają w mgnieniu oka, niosąc ze sobą potężny ładunek energii. To akustyczni sprinterzy, zwani dźwiękami impulsowymi.