Fala akustyczna bezpośrednia

Definicja Profesjonalna

Fala akustyczna bezpośrednia to fala dochodząca do punktu obserwacji (słuchacza lub mikrofonu) najkrótszą możliwą drogą prosto ze źródła.

Jest to fala, która po drodze nie napotkała żadnych przeszkód, więc nie uległa odbiciu, ugięciu (dyfrakcji) ani rozproszeniu. W idealnym polu swobodnym, na przykład w komorze bezechowej, występuje wyłącznie fala bezpośrednia. Jej poziom ciśnienia akustycznego maleje systematycznie wraz z odległością – w przypadku źródła punktowego głośność spada o 6 dB na każde podwojenie dystansu.

Akustyka w Prostych Słowach

Wyobraź sobie, że stoisz w ciemnym pokoju, a Twój znajomy świeci latarką prosto w Twoją stronę. To światło, które wpada bezpośrednio do Twoich oczu z żarówki, to odpowiednik fali bezpośredniej.

Gdyby znajomy skierował latarkę na lustro lub białą ścianę, a Ty zobaczyłbyś tylko poświatę – to byłyby fale odbite. Fala bezpośrednia podróżuje „na skróty”, po linii prostej od głośnika lub instrumentu prosto do Twojego ucha.

To właśnie dzięki niej potrafisz z zamkniętymi oczami wskazać palcem kierunek: „tam stoi gitarzysta”. Dociera ona do nas jako pierwsza (jest najszybsza, bo ma najkrótszą drogę), niosąc najczystsze informacje o położeniu źródła dźwięku.

Podsumowanie

• Najkrótsza droga: Dźwięk docierający bez interakcji z podłogą, sufitem czy ścianami.

• Lokalizacja: Kluczowy element pozwalający mózgowi precyzyjnie określić, skąd dochodzi dźwięk.

• Klarowność: Stanowi punkt odniesienia dla oceny jakości brzmienia – im więcej fali bezpośredniej w stosunku do pogłosu, tym wyraźniejszy jest dźwięk (np. mowa).